Ako si Jeric Morales, 29 years old, dating tambay sa kanto na may pangarap lang — makabili ng sariling grill.
Noon, kahit amoy usok at uling ako araw-araw, hindi ko iyon ikinahiya.
Kasi sabi ko sa sarili ko, “Basta marangal, hindi nakakahiya.”
Simula sa maliit na kariton, niluto ko ang mga pangarap ko kasama ng mga isaw, betamax, at atay ng manok.
Mainit, maalikabok, pero bawat hithit ng usok, may kasamang pag-asa.
Maraming tumawa.
“Isaw lang ang puhunan, yayaman ka diyan?”
Ngumiti lang ako.
Kasi alam ko — hindi mo kailangan ng malaking puhunan,
kailangan mo lang ng malaking puso at tiyaga.
Lumipas ang dalawang taon, pinagsikapan ko bawat piso.
Nag-ipon, nagbawas sa luho, at nagdagdag sa sipag.
Hanggang sa naipon ko ang pambayad sa maliit na pwesto.
Tinawag kong “ISAW REPUBLIK.”
Doon nagsimulang magbago lahat.
Lumalakas ang benta, dumadami ang suki,
at isang araw, may lumapit sa akin —
dating kaklase ko.
Sabi niya, “Pre, pwede bang mag-franchise?”
Napa-smile ako.
Hindi ko akalaing ’yung mga dati kong tumatawa, ngayon, gusto nang sumali.
Ngayon, lima na ang branches ko sa iba’t ibang bayan.
May crew, may accountant, may delivery rider — lahat empleyado kong galing din sa hirap.
At tuwing dadaan ako sa dating kanto kung saan ako nagsimula,
napapangiti ako.
Dati, ako ang nagtitinda.
Ngayon, ako na ang nagbibigay ng puhunan sa mga gaya kong nangangarap.
Kaya sa lahat ng tinatawanan ngayon dahil maliit pa lang ang negosyo n’yo —
huwag kayong matakot.
Huwag kayong mahiya.
Kasi darating ang araw,
‘yung mga tumatawa sa inyo,
sila rin ang unang bibili sa produkto ninyo.
Ang tagumpay, hindi nakikita sa simula. Nakikita ‘yan sa kung gaano mo pinaglaban hanggang dulo. 💪🔥
