Sa gilid ng mataong kalsada sa Quezon City, araw-araw makikita si Lira, 12 taong gulang, nagtitinda ng lugaw at turon sa maliit na kariton. Maaga pa lang siya ay naroroon na — pawisan, nakatayo, ngunit nakangiti sa bawat dumadaan.
Hindi para sa sarili ang ginagawa niya.
Babalik siya gabi-gabi sa kanilang maliit na barung-barong, kung saan nakahiga ang inang may sakit sa baga, humihinga nang mabigat.
“Anak… wag kang masyadong mapagod…”
“Ma, konti na lang po. Bibili na tayo ng gamot bukas.”
Isang umaga, habang abala si Lira sa pagbebenta, lumapit ang dalawang barangay enforcer, megaphone ang dala at kitang-kita ang inis sa mukha nila.
“Ineng! Bawal ka rito! Hindi ka puwedeng magtinda sa bangketa!”
“Sir, saglit lang po, maghapon na po akong nandito. Kailangan ko lang po bumili ng gamot para kay Mama.”
Ngunit imbes na kaawaan, tinaboy siya. Hinawi nila ang mesa, tumapon ang lugaw sa semento, at nagliparan ang turon. Napaluhod si Lira, umiiyak, tinatabi ang basag na tasa.
Ang eksena ay nakita ng isang lalaking dumaraan — si Rico Manzano, isang kilalang vlogger sa social media na gumagawa ng “Street Stories.”
Hindi siya agad tumulong; pinanood niya muna si Lira at sinundan nang palihim upang malaman ang buong kwento.
Sa pagbisita niya sa barung-barong ni Lira, nakita niya ang inang halos hindi na makapagsalita, may reseta ng doktor at isang supot ng murang lugaw sa tabi.
“Ito lang po kinita ko, Ma…” bulong ni Lira habang pinupunasan ang luha.
Kinabukasan, bumalik si Rico sa lugar ng tinda ni Lira, dala hindi lang ang kamera kundi isang bagong kariton na may nakasulat sa harap:
“LIRA’S LUGAW — Para sa Gamot ni Mama.”
“Ineng,” sabi ni Rico, “dito ka magtinda. Ligal na ’to. Ako na ang kumuha ng permit.”
Napaiyak si Lira. Ang mga dating lumalayo sa kanya ay ngayo’y bumibili, hindi dahil sa gutom, kundi dahil naantig sa kanyang kwento.
Makalipas ang ilang linggo, viral ang video ni Rico tungkol kay Lira. Dumami ang bumibili, may mga nagbigay ng donasyon, at may foundation na nagbigay ng libreng gamutan para sa ina ni Lira.
Isang araw, lumapit ang dating barangay enforcer:
“Pasensya ka na, ineng. Mali kami noon.”
Ngumiti lang si Lira:
“Wala po iyon, Sir. Ang importante, natuto po tayo pareho.”
Nang gumaling ang kanyang ina, pinangalanan nila ang bagong tindahan:
“LIRA’S LUGAW NG PAG-ASA.”
Sa ilalim ng kariton, nakasulat:
“Minsan, kahit bawal daw sa batas, tama pa rin sa puso.”
