Ako si Jessa, 25.
At ito ang kwentong hanggang ngayon…
hindi ko alam paano ko mabubura sa puso ko.
ANG AMA KONG SINUKUAN KO
Si Papa —
isang pulis na halos hindi ko na nakikita dahil sa trabaho.
Tuwing umuuwi siya,
pagod, galit, mainit ang ulo.
Minsan, nakita ko siyang may kausap na babae sa phone.
Malambing.
Masaya.
Doon nagsimula ang galit ko.
Doon ko sinabing:
“Si Papa, may iba.”
Simula noon,
hindi ko na siya tinawag na Papa
kundi Manloloko.
Ayoko siyang kausapin.
Ayoko siyang makita.
Kahit ngumiti siya,
hinihigpitan ko ang loob ko:
“Hindi na ako maniniwala sa’yo.”
ANG GABING KINAUSAP NIYA AKO PARA MAGPALIWANAG
Umuwi siya isang gabi,
may dalang cake para sa birthday ko.
“Jessa, anak—”
Sinampal ko ang cake sa sahig.
Tinignan ko siyang puno ng pandidiri:
“Wala kang karapatan magsabing anak ko ako!”
Tumigil siya.
Tumulo ang luha niya.
“Pasensya na, anak… darating ang araw maiintindihan mo lahat.”
Hindi ko alam…
iyon na pala ang huling pagkakataon
na kausapin niya ako na may hininga pa.
ANG TRAHEDYANG HINDI KO INASAHAN
Kinabukasan,
may sumabog na balita:
Nabaril si Papa sa operasyon.
Hindi ko alam paano ako natutong tumayo.
Ang alam ko lang —
tumakbo ako sa ospital
kahit ayaw ko siyang mahalin,
ayaw ko siyang iyakan…
pero puso ko ang tumakbo papunta sa kama niya.
Pagdating ko —
naka-life support na siya.
Hawak ni Mama ang kamay niya.
Tahimik.
Wasak.
Lumapit ako, nanginginig:
“Pa… bakit? … Pa, bakit mo kami iniwan?”
Mahina siyang ngumiti.
Marahan niyang hinawakan ang pisngi ko…
“Anak… para sa inyo ‘to… lahat… para sa pamilya natin…”
At tuluyan siyang nawala.
ANG EBIDENSYANG HINDI KO KAYANG BASAHIN NANG WALANG LUHA
Pagkatapos ng libing,
dinala kami ng hepe niya sa presinto.
May ibinigay sa’min na USB at sulat.
Sa loob ng video:
si Papa, umiiyak.
“Kung napanood niyo ‘to… wala na ako.”
Jessa, mahal na mahal kita.
Hindi ako nagloko… hindi ako nagkaroon ng iba.
Alam kong galit ka sa akin…
pero sana ngayon, makita mo na ang buong totoo.”
Lumabas sa video ang babaeng nakita ko noon…
pero may suot siyang ID:
PNP — Undercover Agent
At sabi ni Papa:
“Isa siyang kasama ko sa operasyon…
para hulihin ang sindikatong nanunuhol sa mismong presintong ito.”
Lahat ng gabi ng pag-uwi niyang lasing?
Hindi pala alak —
kundi takot na mahuli siya.
Lahat ng pakikipag-usap niya sa babae?
Hindi pala pagtataksil —
kundi pagtatrabaho para iligtas kami.
Lahat ng sigaw niya?
Hindi galit —
pagod sa pagprotekta sa pamilya.
At ang huling operasyon?
Nagresulta sa pagkamatay niya…
para kami ay maging ligtas.
ANG PAGSISISING WALA NANG KATAPUSAN
Humagulgol ako sa puntod niya
habang yakap ang USB at sulat na iniwan niya.
“Pa… patawad…
kung hindi ko nakita kung gaano mo kami kamahal.”
At mula noon,
araw-araw akong pumupunta sa puntod niya
para sabihing—
“Pa… proud ako sayo.”
ARAL NG KWENTO
Walang magulang ang perpekto.
Minsan, nasa katahimikan ang kanilang sakripisyo—
at nasa huli natin nakikita ang tunay nilang pagmamahal.
