SABI NILA, MAKIKILALA MO ANG TUNAY NA PAGMAMAHAL SA ORAS NG KAGIPITAN.
AKALA KO, ANG LALAKING MINAHAL KO ANG SASALO SA AKIN SA PANAHON NG BAGYO — PERO NAGKAMALI AKO.
Noong araw na ako’y tinanggal sa trabaho, umuwi akong pagod, bitbit ang termination paper. Ang inaasahan kong yakap ay napalitan ng isang divorce paper na ibinato sa mesa.
“Pirmahan mo na,” malamig na sabi ng asawa kong si Trung.
Kasabay niya ang ina niyang si Mama Lan — mapangmata at walang puso.
“Wala kang silbi,” sabi nito. “Wala kang pera, wala kang pinag-aralan. Dapat magpasalamat ka’t pinakasalan ka ng anak ko.”
Pinirmahan ko ang papel nang walang luha.
“Balang araw, pagsisisihan n’yo ’to,” sabi ko.
Hindi nila alam — ako si Khanh An, ang nag-iisang anak ng bilyonaryong si Hoang Nam, may-ari ng pinakamalaking real estate empire sa bansa.
Limang taon na ang nakalipas mula nang iwan ko ang marangyang buhay para hanapin ang tunay na pag-ibig. At ngayon, oras na para tapusin ang ilusyon.
Ang pagkawala ko ng trabaho? Plano ’yon — ako mismo ang pumayag, sa tulong ng ama kong matagal nang nagmamasid.
“Hayaan mong makita natin kung sino ang karapat-dapat sa’yo,” sabi niya.
At nang makita naming itinapon nila ako sa oras ng kahinaan — alam kong tapos na.
Pag-alis ko sa bahay, tumuloy ako sa Presidential Suite ng aming hotel. Kinabukasan, sa harap ng mga kamera at mamamahayag, inihayag ng aking ama:
“Ito si Khanh An, ang bagong Vice President ng Hoang Nam Group.”
Sumabog ang balita sa TV, kumalat ang larawan ko sa buong bansa — nakasuot ng puting power suit, nakaupo sa silya ng Vice President, malamig ngunit matatag ang tingin.
At sa kabilang dulo ng lungsod, nanlaki ang mata ni Trung at ng ina niyang si Mama Lan habang pinapanood ang balita.
Akala nila, itinapon nila ang pabigat.
Hindi nila alam — gising na ang leon na natutulog.
Ngayon, hindi ko na hinahanap ang pag-ibig.
Ang hinahanap ko ay karangalan, kapangyarihan, at hustisya.
At ipinapangako ko — ang mga taong minaliit ako, luluhod sa harap ko.
